بررسی شیوع پریودنتیت مهاجم موضعی در دانش آموزان 16-14 ساله تبریز

سابقه و هدف: پریودنتیت مهاجم موضعی، بیماری پریودنتال مخربی است که اکثرا دندان های مولر اول و گاهی انسیزورهای بالغین جوان را گرفتار می کند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع پریودنتیت مهاجم موضعی در دانش آموزان 14-16 ساله مدارس تبریز بوده است.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی ((Cross – Sectional با روش دو مرحله ای انجام شد. ابتدا در نور معمولی با کنار زدن لب و گونه توسط آبسلانگ، اولین مولرها و انسیزورهای هر دو فک با استفاده از پروب ویلیامز در شش ناحیه دندان بررسی گردیدند. بیمارانی که پاکتهایی به عمق بیش از 4.5 میلی متر در بیش از یک دندان داشتند، جدا گردیده و از آنها پلاک ایندکس (Plaque index = PI)، ایندکس لثه ((Gingival index=GI و ایندکس شدت جرم (Calculus surface severity index = CSSI) گرفته شد. افراد با عوامل مستعد کننده موضعی از مطالعه خارج گردیده و افراد مشکوک به پریودنتیت مهاجم موضعی مجددا و توسط دعوتنامه رسمی به دانشکده دندانپزشکی ارجاع داده شدند. در مرحله دوم مطالعه، مجددا عمق پروب (Probing Depht=PD) در شش ناحیه دندانهای مورد نظر و نیز ارزیابی PI، GI و CSSI بعمل آمد. پرسشنامه خاصی برای بیماران تکمیل گردید. از بیماران رادیوگرافی بایت وینگ برای اولین مولرها و در صورت ابتلا انسیزورها و دندانهای دیگر، رادیوگرافی پری اپیکال گرفته می شد. بر طبق خصوصیات مشهور بیماری پریودنتیت مهاجم موضعی تشخیص بیماری صورت گرفت.یافته ها: شیوع بیماری در پسران %0.6 ودر دختران%0.45 به طور کلی %0.5 بود. نتایج نشان دهنده شیوع مساوی در ابتلا پسران و دختران تبریزی بوه است. بیشترین دندان درگیر مولر اول دایمی پایین سمت چپ و بیشترین سطح درگیر به ترتیب مزیولینگوال، مزیوباکال، دیستولینگوال و دیستوباکال بودند. تفاوتی در نوع دندان مبتلا در دختران و پسران دیده نشد.نتیجه گیری: پریودنتیت مهاجم موضعی در بالغین 14-16 ساله مورد بررسی قرار گرفت که در مطالعه انجام شده نیز شیوعی نزدیک و در تائید نتایج جهانی بیماری داشته است. مطالعه بیشتر در جهت روشن ساختن عوامل موثر در شدت بیماری و نیز ارزیابی کودکان جوان تر برای ابتلا به این بیماری توصیه می شود.